dijous, de gener 17, 2008

Paranoia 68: Sueño contigo


Estoy poseído por Morfeo. El Dios del Sueño viene a visitarme cada noche y me hace compañía. Noches de pasión o de tortura, noches en las que nada de lo que veo me es desconocido. Noches que dan paso a un nuevo día, antes de que vuelva a hacerse de noche. Todo es cíclico, todo es relativo. Hay veces que mis sueños son un simple repaso del día; en otras mezclo personajes y escenarios que nunca antes habían cohabitado juntos. ¿Qué es ficción y qué es realidad? Es aquella delgada línea que separa lo que vivimos de lo que soñamos, la misma delgada línea que, un día, nos lleva de la vida de la muerte. ¿Por qué soñamos lo que soñamos? Millones de teorías, ninguna exacta. Yo sueño a diario y, la verdad, es que me encanta.

Sueño dormido y sueño despierto, cuando decido viajar al interior de mi mente. Allí lucho con mis dudas, con mis miedos, con mis pasiones, con todo aquello que... ¿Quizás me quita el sueño? Nunca. Los problemas me quitan el sueño cuando estoy despierto, porque de noche siempre duermo. Duermo y sueño cuando duermo. Sueño, sin dormir, cuando estoy despierto. Y es que sin sueños, durmiendo y despierto, la vida no tiene sentido. Sueños de soñar; sueños de objetivos... ¡Que a veces pueden llegar a ser los mismos! Siempre es interesante marcarse metas, pero nunca hay que obsesionarse con cumplirlas rápidamente. Todo llega a su tiempo, todo...

Sueño con soñar. Sueño despierto. Sueño en la cama. Sueño escribiendo. Sueño con la vida. ¿Qué sueño? Que la vida es corta y el tiempo efímero. Cada día y cada noche... sueño contigo.

32 comentaris:

Mond ha dit...

Es interesante que a este post le llames "paranoia". Me gustan este tipo de paranoias, porque nos persiguen y, al hacerlo, avanzamos más y más en dirección a ese sueño que tanto queremos alcanzar.

No dejes de soñar con esa persona, ni despierto ni dormido... sueña que, cuando sea el momento, el sueño se hará realidad.

Besitos de vainilla.

Belén ha dit...

Los sueños son así... paranoias...

Un beso muy dormilón

Carmen ha dit...

¡Vaya! ¿y salgo guapa en tu sueño? jeje ;) yo he tenido sueños que recuerdo con más exactitud que cualquiera de mis recuerdos "diurnos" ... a mí como a ti nada me ha quitado el sueño, al contrario, cuando peor he estado mejor he cogido el sueño... quizá para evadirme de la cruda realidad. Considero el sueño y los sueños como un gran placer, hasta mis pesadillas han sido buenas... pues con los ojos cerrados me los han abierto... la información que dan los sueños proviene directamente del inconsciente, nos "chiva" aquello que nuestro consciente quiere reprimir... es nuestra voz completa sin la resta que le hacemos al despertar.

:)

Anònim ha dit...

Hoy seguro que soñaste poesía, lírica y amor.. :)

Yo también sueño, de noche y de día, sola y acompañada, triste y alegre...

Y también duermo... menos de lo que debería, porque incluso sueño más de noche que de día, y me canso más mientras duermo entre sueños que despierta, en vigilia...

Soñar, dormir, despertar, volver a soñar... La rueda de nuestro destino suspendida en imágenes.

Anònim ha dit...

Poco es lo que sueño y lamentablemente cuando lo hago, poco es lo que recuerdo. Y eso que duermo más que un lirón. jejejeje. dormir es tán placentero.....a veces uno no quisiera que lo despertaran, seguir durmiendo por un lapso de tiempo indefinido, eterno y placentero. No me despertarán, jejejeje.
Saludos desde Colombia Jordicine

Jordicine ha dit...

Todo lo que se refiere a sueños o a cuentos cortos lo titulo 'Paranoia 68', MOND. Y sí, seguiré soñando... Siempre! Besitos de vainilla también para tí.

Gracias por el beso dormilón, BELÉN.

Sales guapísima, CARMEN, como no. Y estoy de acuerdo contigo: disfruto soñando... incluso cuando tengo pesadillas. Por suerte, duermo como un lirón careto.

Soñar dormido y, sobretodo, despierto. Esta es la cuestión NOEMÍ. Veo que pensamos exactamente lo mismo.

Saludos, JAHR. Dormir es necesario; y soñar más. Saludos desde Catalunya.

Sureña ha dit...

Podrán quitármelo todo... pero nunca la capacidad de soñar...

Besitos

Anònim ha dit...

Soñar dormido está muy bien (como su texto), pero a veces es necesario soñar despierto, ¿no cree?

Eso sí, como decía Primitivo en El Precio Justo: "Pero, ojo, sin pasarse..."

Anònim ha dit...

Por fin tengo un hueco para visitarte...

Yo también sueño varias veces al día despierta y dormida. XDXDXD.

Mi mail es: d_xanadu@hotmail.com Espero tu opinión sobre el Yoga, creo que lo pondré en el blog, aunque tengo que investigar cómo leches se pone los datos de uno, ¡oiga!.

Muchas gracias por visitarme a pesar de mi ausencia. Sin darte cuenta, te has convertido en uno de mis habituales, que tengo pocos, pero sois calidad. XDXDXD.

Aviso; es posible que tenga más mensajes mios en entradas anteriores.

Anònim ha dit...

Hola Jordicine, feliz año, aunque con retraso.

Tu entrada me ha hecho reflexionar. Hace tiempo, mucho tiempo que no recuerdo lo que sueño por las noches y hace tiempo, mucho tiempo que no sueño despierto. Unicamente, tengo sueño, de noche y de día.

Por tanto, Morfeo me ha olvidado.

Esta noche, voy a reflexionar antes de dormir.
Me alegro de haber leido tu entrada. De verdad. Hay veces que no vemos lo que pasa hasta que alguien nos lo dice o nos lo cuenta.

Gracias por tu sugerencia de dvd+sintonizador tdt... Esperaremos un poco más, aun nos queda tiempo.


Saludos Jordicine

Waipu Carolina ha dit...

También yo no dejo jamás de soñar, a veces no sé cuando es real y cuando es un sueño.
Lindo!
Un beso desde Tarragona

Jordicine ha dit...

Efectivamente, SUREÑA: los sueños son nuestros y de nadie más. Besitos.

Siempre hay que soñar despierto, URY, siempre... aunque sin pasarse, claro está.

Gracias por su visita, SRTA. MOGWLY
Los sueños son buenos siempre, en cualquier situación. Mañana le paso mi opinión sobre la práctica del yoga. Y gracias por lo de 'calidad'.

Nunca es tarde si la dicha es buena, JABEL. Y reflexiona sobre los sueños, seguro que es bueno. Lo del DVD + Sintonizador TDT + USB es una pasada. Coges una película que tengas en el ordenador, la cargas en el lápiz óptico y la ves sin necesidad de copiarla a un disco o transformarla a otro formato. Te lo recomiendo. Saludos.

Bienvenida al blog, WAIPU CAROLINA. Soñar es vital. Te devuelvo los besitos desde Granollers (Barcelona).

mas de mi que de... lirio ha dit...

Mi comentario era demasiado... como decirlo? en fin, que aquí no entra así que búscalo jajaja.
Besos desde mi alma.

Jordicine ha dit...

Y dónde lo busco, Lirio? Te devuelvo los besos.

mas de mi que de... lirio ha dit...

jo! claro... buscalo en mi espejo jajajaja

Jordicine ha dit...

Voy ahora mismito!!!

nimue ha dit...

buf! sí, jo també somnie, més del que tocaria, fins i tot, de vegades...

Jordicine ha dit...

No ho sé, Nimue. M'imagino que tot ha de ser en un terme mig. Gràcies per passar-te per aquí.

Putas y Princesas ha dit...

me encanta como describes ese sueño que tanto anhelas...el amor siempre es un sueño, nunca es real.
besos

Jordicine ha dit...

Muy profundo, PUTAS Y PRINCESAS. Siempre, siempre el amor es un sueño? Espero que no. Besos.

De Medietate lunae ha dit...

Te cuento otra historia... Cuando yo tenía 16 o 17 años conocí a un hombre extraño, de la manera más absurda. Salía del Instituto y me paró, con su semblante de mochilero barbudo, acompañado de un perro enorme. Sólo me dijo que veía fuego alrededor mío, me dio una pulsera que he llavado conmigo durante diez o once años para protegerme, y me habló del sueño de la vida. Me encantó aquel hombre, no puedo olvidarle. Ni la bonita idea de la que me habló: vivimos 2 vidas sin darnos cuenta. El sueño no es más que la frontera. Dormimos para despertar en otra. De ahí la memoria, la curiosidad, la imaginación que no es más que recuerdo de otra vida que vivimos paralelamente. Vale, me junto siempre con los locos, pero son los que dicen las cosas más interesantes. Abracé a aquel hombre y jamás volví a verle. Pero sueño con él. No le creí, pero soñar es realmente alucinante. Soy soñadora y uso esos sueños para marcarme nuevas metas. Nada es imposible si sueñas también despierto. Es lo que aprendí de ese hombre. Y le agradeceré eternamente que me hiciese darme cuenta de que no debo asustarme ni con mis sueños ni con los de los demás, porque, compartiéndolos, como él lo hizo conmigo, nutrimos este mundo... y dejamos de asustarnos con las apariencias.(vaaaaale, soy de las que piensan demasiado en cosas así de abstractas... jajajaja).

Un petó. I segueix somiant... cada nit. O cada matí, amb un somriure i amb la valentia de sempre.

Jordicine ha dit...

'Nada es imposible si sueñas también despierto'. Me quedó con esta frase, Yèssica. Es preciosa. Y, además, estoy totlmente de acuerdo. Tu hombre de la calle era tremendamente listo. Petons.

Castigadora ha dit...

Me encantó! Yo también sueño despierta, dormida, consciente e inconscientemente.

De hecho hoy tuve un sueño muy alegr, no recuerdo los detalles, pero me levanté sonriente como si fuera sabado a pesar de ser lunes!

Besos soñadores!!

Jordicine ha dit...

Gracias, Castigadora. Ya me explicarás tu sueño ri-sueño, aunque sea por encima. Ja ja ja. Hasta pronto.

Rochies ha dit...

vio "la science des rêves"? ahí el personaje de Gael explica la fórmula de la que están compuesta cada sueño...

Rochies ha dit...

están = está

Jordicine ha dit...

Sí, Rochies, la ví. Gran interpretación de Gael y gran película. Me encantó.

Floc ha dit...

Buf! Quina reflexió tan magífica! M'encanten aquests escrits que fan pensar... I sembla que quan surten de tu no han de tnir cap sentit, però realment en tenen tant! El temps passa massa depressa, no ens n'adonem i els somnis que tenim a diari, les nostres metes, queden enrere quan al dia següent ens n'hem plantejat de noves. La qüestió és no perdre mai la il·lusió de tenir nous reptes, ja que el temps, malhauradament i inevitable, acaba passant.

Salutacions!

Jordicine ha dit...

És així, Betty. Començo a escriure i no sé cap on vaig fins que acabo. No sé si tenen sentit o no, però és com veig jo les coses. Petons.

Rochies ha dit...

tengo la frase exacta que Gael dijo, lero lero... ;)

Anònim ha dit...

Me encantó el título. Y sí, sin sueños no soy nada yo tampoco. Calderón creo que tenía razón con aquello de que la vida es sueño ;)
Un beso Jordi!

Jordicine ha dit...

Un beso, Sunshine. Y bienvenida!!! Vuelve pronto... que te estoy echando en falta!!! Ja ja ja. Besos de nostalgia... por tí.