dijous, de febrer 05, 2009

La conspiración de la araña


Me costó un montón sacármelos de encima. Durante todo este tiempo he podido sobrevivir sin ellos. No necesito que me recuerden ni los buenos ni los malos momentos que pasamos juntos. Nunca es demasiado tiempo, pero no quiero dar 'marcha atrás' ni de establecer nuevos 'puentes de diálogo'. De mi infancia me quedo con Barrio Sésamo.

-----

Saben quién eres. Saben qué cara tienes. Saben tus aficiones. Y, desde no hace mucho, saben quiénes son tus amigos. Pueden utilizarlo en tu contra. Se lo has puesto fácil. Tirarán de cualquier hilo, del más insignificante, y llegarán hasta donde quieran. La tela de araña la has tejido tú. Las empresas ya siguen el 'rastro internauta’ de sus futuros trabajadores antes de contratarlos. Ahora lo saben todo de tí... lo bueno y lo que no lo es tanto.

-----

Es la conspiración del Facebook, una 'herramienta social’ que cada día tiene más adeptos. Sus tentáculos llegan hasta puntos insospechados. Hay una ‘leyenda urbana’ que cuenta que el invento partió de la CIA y que, gracias a él, controlarte y saberlo todo-todito-todo de tí es un juego de niños.

¿Que si tengo facebook? Pues va a ser que no. Y eso que las nuevas generaciones dicen que “si no lo tienes, no eres persona". Con el blog, que ya dice mucho de mí, me sobra. Más que nada es que me gusta llevar la contraria.

*EVIDENTEMENTE. Este es un post 'paranoico'. He llevado el tema al límite para darle más fuerza y misterio. Sé perfectamente que se aleja de la realidad... o no!!! Ja ja ja.

Buen fin de semana a todas y a todos.

53 comentaris:

Joana ha dit...

Ooooooooh! la primera en comentar...
Jo "tampoc sóc persona"... Tinc blog i ja m'està bé, més que bé...
Coindicim en moltes coses :), Jordi!
Que tinguis un bon dia i un bon capde que ja hi som!

Vitalnn ha dit...

en esta entrada parecemos "almas gemelas" Me ha encantado sobre todo el primer párrafo, bueno... y el segundo, venga, vá, el tercero también.

Que me ha gustado mucho la entrada, vaya!!!

Un beso.

CDS ha dit...

Pues ya somos tres que pensamos igual. Un abrazo.

Amelie ha dit...

Me estás acojonando...

Anònim ha dit...

A mí también. Hasta pronto.

Funcionario's blog ha dit...

Vaja, justament ahir vam estar comentant una notícia d'una noia que havia mentit al seu currículum, i la van enxampar cercant per Facebook.

Al treball molta gent s'ha apuntat perquè creuen que és del tot segur. Jo tinc les meves reserves.

Tampoc no estic donat d'alta (ja som dos), encara que els companys em repeteixen, una i altra vegada, allò de "si no et trobes al Facebook, no ets nigú".

Bé, ja s'ho faran. Una abraçada.

Helena ha dit...

Hace poco alguien me mando un correo de como funciona facebook segun "el jueves" ( la revista que sale los miercoles). Muy divertido y real. Besistos Jordi.

Sonia A. ha dit...

Jordi no me digas eso que me asusto...ja ja ja...a mi lo único q me preocupa es q descubririan lo loca q estoy ...ja ja ja

Abrazos y besos

òscar ha dit...

ostra, doncs sembla que jo tampoc soc persona ni ho seré. tot i que estar controlat per la cia té el seu que!

VolVoreta ha dit...

Por desconocimiento...cometí el error de apuntarme (sin aportar demasiados datos)porque un antiguo compañero me invitó. Lo visité y no volví más. Al poco tiempo recibo un e-mail que me decía que "fulanito de tal" me había añadido en su lista de amigos y se me pedía dar el consentimiento. Naturalmente dije que NO. El tipo en cuestión era una mala persona que conocí en el pasado. Intenté borrar los datos sin conseguirlo...advertí al antiguo compañero de clase que no facilitase datos si alguien se los pedía.
Perdona la extensión, Jordi, es para advertir a los "inocentes" que vamos de buen rollo.
Te dejo un beso y feliz finde.

Markesa Merteuil ha dit...

Pues yo lo tengo, pero... para el caso que le hago. No acabo de verle la gracia.

Marta ha dit...

Me han invitado a esa red y a otras, pero intuitivamente sentí resistencia.
Ahora que leí tu post, más todavía!

No obstante, desconfío bastante de la seguridad en los mail, (que ya está probado que de privado tiene muy poco) y ni que hablar de nuestros blogs, pero en fin...

Por un lado o por el otro, somos como moscas atrapadas. Hay tecnología que permite escuchar conversaciones por celular captadas via satélite.

Dentro de poco, ni el el baño vamos a estar tranquilos.

Siempre es un placer leer tus post, metida en mis rollos estuve ausente por un tiempo, pero ya volví al ruedo.

Un beso grande.

ANGELS ha dit...

Tambien estamos controlados por los bancos, por hacienda, por la seguridad social..... y eso no nos divierte, en cambio en el facebook puedes pasar un ratito agradable. Hay que ser muy tonto o muy corto para facilitar datos importantes que en tu vida real no le facilitarias a ningún extraño, por lo demás no creo tengamos que temerle.
Ahhh, supongo que ya habras adivinado que yo "sí soy persona" jajajajaja. Bon cap de setmana a tots,una abraçada.

ZOLDAR ha dit...

Pufff, si hoy en día todos podemos saberlo todo de cualquier persona, esto de Internet tiene sus cosas buenas y sus cosas malas, pero bueno, es lo que tiene la Era de las Nuevas Tecnologías...

Buen finde Jordi.

Belén ha dit...

A mi me parece algo tan alcahuete, el facebook... no me importa que la peña que es mi amiga sepa de mi, pero exponerme así con el mundo, como que no...

Besicos

Sureña ha dit...

No soy persona????????
Eso debería mirármelo... ;)

Una vez me registré en el Facebook con un nombre inventado a ver cómo funcionaba, qué era lo que te pedían, e inmediatamente dije: qué tontería...

No he vuelto a entrar más.

Besos

Ramón de Mielina ha dit...

Facebook... sí, realmente si no estás ahí te pierdes muchas cosas buenas, entre ellas los reencuentros con personas que habías dejado por el camino, poder estar en contacto con gentes de todo el mundo, amigos de otros países... y, si te enganchas -porque es una adicción- ganas reencontrarte con gente que dejas te en el camino por alguna razón de peso, el ver violada tu intimidad si te descuidas, el estar permanentemente en contacto... hay que estar, aunque sea para controlar qué fotos tuyas cuelgan... la gente no tiene límite.

Anònim ha dit...

http://psicologia-malenalede.blogspot.com

Tabatha Valls ha dit...

Hola Jordi!!
Quina casualitat!! Jo també tenia pensat escriure sobre el magnífic (per a mi) invent que és el Facebook!! Com dius, és veritat que un pot tenir la sensació de que t'estan controlant i que la gent pot saber-ho tot de tu. Però jo trobo que és genial... Ja t'ho explicaré un dia amb més calma, però és la forma perfecte per poder mantenir el contacte amb tota la gent que he conegut amb això de la F1 i la GP2! I amb els amics, és clar!!
Hi ha molta gent que diu o ha dit que mai es farà un Facebook i acaben caient... veig que tu ho tens molt clar, però mai se sap jejeje! Un petó!!!

Ana. ha dit...

Totalmente de acuerdo, yo tampoco tengo; aunque parezca que "no eres nadie si no estás"! No me gusta nada eso de no poder borrar cuando quiera dejarlo... qué miedo! jajajaj

Dejame que te cuente ha dit...

uy...hace un ratito he enviado un email con un comic de la revista el jueves que habla sobre facebook...
esta semana he cerrado mi cuenta en F...la abri por peticion de unos amigos...y la verdad es que nunca la he aprendido amenjar...
me falta tiempo jordi...

bueno...al menos de esta "conspiracion"...parece que me libro..
un besooooooo

Sonia ha dit...

Bueno a mi me ha parecido un poco catastrofista. Las empresas sólo rastrean lo que tu permites, existe una configuración de privacidad, y tú decides quién ve que, tus datos, tus fotos y en fin el blog es mucho peor en este sentido, porque cualquiera puede leer lo que escribes. Yo lo veo más como un tablón de anuncios casero, que te permite estar en contacto con mucha gente, a la que normalmente no estarías escribiendo mails, por tema de tiempo por ejemplo.
Pero bueno en internet cada uno tenemos nuestras propias neuras, y te diría que algunas hasta son de tipo nacional, aquí evitamos fotos de nuestros hijos, mientras los nórdicos se deleitan haciendo blogs con fotos de sus hijos desde sus primeros días de vida, -la foto del bebé en la pica es un clásico-.
Tu evitarás el facebook, pero si quieren investigar, no te preocupes que sólo rastreando los mails tendrían información más que suficiente.

Un abrazo

núria ha dit...

No cal tenir Facebook.
Mira aquí:
http://www.123people.com/

Camy ha dit...

Los de la Cia y cualquiera se entera de todo. Por casualidad, y digo casualidad y es cierto, encontré el Facebook de la hija de una amiga y me enteré hasta de su última comida, amén de fotos de familia,; familia, que no tenía idea de esa publicación.

Suerte para ese fin de semana,¡ a ver si nos luce el sl!

@ELBLOGDERIPLEY ha dit...

¡Hola Jordi! Muy buena teoría, la verdad. Además es que parece que les interesa que estemos enganchados a internet por todos los medios posibles...que no pensemos mucho, no sé. Mai es sap:-)
Un abraç, noi.

Jeanne ha dit...

Tienes razón...teniendo un blog...¿para que quieres Facebook?...

Blog si
Facebook nein

kweilan ha dit...

Jo tampoc estic al facebook. De moment, passo.

alfonso ha dit...

Probablemente yo no existo.
Y no existiendo ¿para que ir al Facebook?
Por otra parte... el día que sepan algo de mi será porque he empezado a existir... pero tampoco me apuntaré al Facebook. De hecho, me gustaría desaprecer de la guía telefónica.

Saludos
_______
_______

rits ha dit...

uix, el facebook... tema complicat.
era anti-facebook, sobretot per les relacions que hi ha a la feina -de vegades la meva feina sembla un "institut" i que els caps estiguin al facebook en plan coleguilla era una mica vomitiu-.
xò, per incoherències de la vida, hi vaig caure..... xò com no li feia massa cas i vaig descobrir que no era tan cotilla com em pensava doncs no li feia gens de cas, em vaig esborrar. El pitjor del pijtor és que posin fotos teves i t'etiquetin (posin el teu nom) sense que tú ho sàpigues o tinguis compte!!!
a qui vull veure, ja el veig, i el passat, si el vols recuperar tb hi ha moltes maneres.

Jordicine ha dit...

Ets la primera, és veritat, JOANA. Ja ja ja. Coincidim en quasi tot!!! Un petó.

Gracias, VITALNN. He puesto una aclaración al final del post diciendo que había llevado el tema al límite para darle fuerza. Estoy ‘paranoico’, pero no tanto. Ja ja ja. Un beso.

Un abrazo, BOMBERO.

No es mi intención, AMELIE. Un beso.

Me lo creo, MARCOS? Ja ja ja. No sufras, hombre. Un abrazo.

No és l’únic cas, PEDROLOVE. Ara hi ha molta gent que busca informació a través del Facebook. I, a vegades, sense adonar-se’n, donen més dades de les que creuen. Una abraçada.

Lo buscaré, HELENA. Besitos.

Abrazos y besos, LIBÉLULA. ‘Loca’? No me lo creo.

Tens tota la raó, ÒSCAR. La CIA només vigila persones importants!!! Una abraçada.

Ya digo en el post, VOLVORETA, que Facebook tiene muchos tentáculos. Podríamos decir que es ‘piramidal’. Lo explicaba un poco en broma, pero si no has sabido nada de alguien en años es por algo... digo yo. Puedes escribir todo lo que quieras, sólo faltaría. Me encantan tus reflexiones. Un beso.

Jordicine ha dit...

Yo tampoco, MARKESA. Un beso.

Tampoco me hagas mucho caso, MARTA, que yo soy un exagerado. Todo dice mucho de nosotros... los e-mails, los blogs... todo. Pero yo, por ejemplo, intento no contar demasiadas cosas personales. Me alegro de que hayas vuelto al ‘ruedo’. Ya mismo me paso por tu blog. Un beso.

Estamos controladísimos, ÀNGELS. Tienes toda la razón! Puedo asegurarte que hay gente que cuenta muchas cosas personales en el Facebook... y que cuelga fotos ‘tremendas’. Y, en muchas de ellas, hay gente que ni sabe que utilizan su imagen. Una abraçada, persona. Ja ja ja. Ets molt divertida!

Es la era de las nuevas tecnologías, ZOLDAR, tienes toda la razón. Un abrazo.

Es una buena definición, BELÉN. Pero la has hecho tú!!! Ja ja ja. Yo también opino que “como que no”. Besicos.

Y yo, SUREÑA. Muchos ‘inventos’ como los tuyos tiene que haber. Besos.

Seguro que sí, RAMÓN DE MIELINA. Por suerte, todos tenemos gustos distintos. En caso contrario... sería todo muy aburrido. Me quedo con lo de que hay personas que no tienen límite. Un abrazo.

Una buena manera de publicitar tu blog, ANÓNIMO. La próxima vez me cuentas algo.

Jo ho tinc claríssim, TABATHA. Pero si a tu t’ajuda a treballar em sembla perfecte. Clar que sí. Un petó.

Ni a mí, ANA. Un beso y gracias por pasarte por aquí.

Deric ha dit...

Fa uns mesos que tinc feisbuc i no em sento ni més ni menys controlat que abans... tampoc tinc res a amagar! I sóc prou conscient per posar-hi coses que poden ser públiques i les privades, guardar-me-les.

bajoqueta ha dit...

No és tant broma lo que has escrit, que ja estan fent citacions judicials aprofitant les dades del facebook per localitzar persones.
Jo em nego totalment a apuntar-m'hi, ho trobo absurd que gent del passat amb qui em creuo pel carrer i no me diuen res, ara vulguen contactar en mi. Potser retrobaria a gent que me faria gràcia, però les persones que m'interesen ja les tinc localitzades.

darling ha dit...

Pues si jordi, a mi tambien me gustaban más las diversiones de cuando yo era niña, si barrio sesamo, la abeja maya, jackie y nuca los ositos. Ahora con tanto ordenador, estamos bajo el punto de mira de todos, je, je. Bueno el lado bueno es que con esto, tambien podemos tener blogs y escribir, tener amigos, aunque yo escriba poco. Buenfinde besitos

Jordicine ha dit...

A todos nos falta tiempo, FIRE. Me gusta lo de conspiración “entre comillas”. Un beso.

Lo es SONIA. El objetivo era éste, exagerar un poco para hacerlo más ‘paranoico’. En el blog no suelo explicar demasiadas cosas personales: películas, libros, algunos posts provocativos... y poco más. Rastrear e-mails no es un delito? Ja ja ja. Igualmente, tengo pocas cosas que esconder. Tú puedes poner límites, pero quizás alguien que conoces, no. Cuelgan tu foto sin permiso y ya está liada!!! Un beso.

He mirat... i no surto!!! Ja ja ja. Un petó, NÚRIA.

Eso es a lo que me refiero, CAMY. He entrado invitado a más de un Facebook (hablo porque sé de que va) y me he enterado de cosas brutales. He visto, por ejemplo, fotos de personas que conozco ‘fardando’ de sus borracheras. No me hizo ninguna gracia, la verdad. Un beso y hasta pronto. El finde será lluvioso, creo.

Eso está clarísimo, RIPLEY. Estoy contigo, mai se sap! Una abraçada.

Pues para nada, JEANNE. Un beso.

Jo també, KWEILAN. Estem d’acord. Fins aviat.

Yo también me lo estoy pensando, ÑOCO LE BOLO. Y pagando creo que te sacan de donde quieras... Un abrazo.

Molt complicat, RITS. A mi em fa por, com dius, no pel que faci jo... sino pels altres. Com he dit abans, hi ha gent sense límits. I el que ja és passat... no cal intenrtar moure-ho artificialment. Un petó.

Això és el realment important, DERIC, no tenir res a amagar!!! Tenint les coses clares, és una eina de treball més. Tens tota la raó. Una abraçada.

No, si broma no és, BAJOQUETA. Només una mica exagerat i prou. És veritat que les empreses s’informen dels seus possibles treballadors a través del Facebook. No m’ho invento. I com dius tu, no vull retrobar-me amb gent del passat per obligació.

El post inicial tenia un paràgraf més, però el vaig esborrar perquè em semblava que era massa llarg. I, precisament, explicava això. Hi ha gent que intenta quedar amb examics, a través del Facebook que, possiblement, si els veiés pel carrer, ni saludara. Estem d’acord. Un petó.

Escribes poquísimo, DARLING. Ja ja ja. Pero lo poco que pones en el blog es es bueno!!! A ver si te animas. Y, como tú, del pasado me quedo con Barrio Sésamo y con el resto de series que mencionas. Un beso.

Sonia ha dit...

Pues si Jordi, aquí lo sería porque constitucionalmente se garantiza el secreto de las comunicaciones y la intimidad personal y familiar...pero en EEUU creo que hay programas espias de correos (lo vi en una película, y como sabes las pelis americanas son "como la tienda en casa")
En fin, un beso.

Hache ha dit...

Yo también me quedo con Barrio Sésamo y con los donuts de chocolate.

Intrigas?? las justas.

Buen fin de semana ...

nimue ha dit...

jeje, doncs jo sí que tinc facebook i em resulta molt útil per poder estar en contacte amb gent que tinc lluny i fins i tot he recuperat gent amb qui ens havíem perdut la pista. A qui no m'interessa no li permeto l'accés. Només poden accedir a la meua pàgina la gent a qui jo done permís i de evidentment la cosa més personal que he confessat és la data de naixement!

Em sembla que la cia savorriria molt amb mi i podrien traure molta més informació llegint el meu blog que és moooooolt més públic!!!

Jo sí que he descobert secrets d'algunes persones, sí, però la culpa és d'ells per penjar-les en internet! Tenen sort que sóc bona gent... :P

* Sine Die * ha dit...

"De mi infancia me quedo con Barrio Sésamo." Yo también!, pero quitamos a la niña aquella que se urgaba las narices y que me atacaba a más no poder..(animalillo..)

:)

No he caído aún en el Facebook, y digo aún porque habré de probarlo para poder opinar, pero llevo diciendo eso desde la prehistoria Facebookera, eh? jajaja.

Me da que tampoco, Jordi, que me quedo con el blog y la gente estupenda (tú incluído) que ha traído a mi orilla.

:)

Petons!!

(I m'encanta quan escrius d'aquesta forma!! ;)

Monna ha dit...

Justamente el viernes pasado, en el inventario de la empresa, se comentaba lo del Facebook...y yo comenté que es una página que lo pueden saber todo de ti...y de mi alli no iban a encontrar...por otras vías puede...Si no lo tienes no eres persona....no existes...pues bien prefiero guardarme en el anonimato...de momento..jejej como tú por mi blog..creo que pueden saber lo suficiente.....no crees?
Un saludo y un mordis

Me gusta como escribes.....seguiré leyendote

Anònim ha dit...

Hola jordi, no me da tiempo a leer la entrada. Estoy en toledo, sin internet, ahora en un ciber, pero we... mira mi ultima entrada, la vida sigue siendo puta, muuuy puta!

Noël ha dit...

Yo estoy por borrarme. Estoy absolutamente podrida de que me inviten a cuanta pelotudez existe (grupos, matecitos, fraases, convertirse fan de cualquier cosa, y un laaaaargo etcétera).
Uf!
Beso Jordi.

Jordicine ha dit...

Ja ja ja. Me ha gustado lo de la "tienda en casa", SONIA. Un beso.

Me encantan los Donuts de chocolate, HACHE!!! Todavía cae alguno de tanto en cuando. Un beso.

S'avorriria la CIA? No ho crec, NIMUE. Però la Xoco-Nimue els despistaria! Ja ja ja. Clar que ets bona gent... només faltaria! Un petonàs.

Pues ahora no la recuerdo, SINE DIE. Cosas de la edad! Ja ja ja.
Gracias por lo de estupendo, pero tú lo eres más!!! Ja ja ja. Gràcies i fins aviat. Un petó.

El anonimato siempre es bueno, MONNA. Pueden saber mucho a través de nuestros blogs... pero cosas personales más bien pocas... creo. De mí, por ejemplo, saben más cosas por el hecho de salir cada día por la tele. El blog, a su lado, es pura anécdota. Un saludo y un mordis. Yo ya he pasado por tu blog... y volveré!

Hola, PIÑA. Te he dejado comentario. Ánimos chavalote. Tú mereces más. Un abrazo rompecostillas, como dice mi amigo colombiano Jhars.

Tienes razón, MISTIK. Por lo que he visto es un poco rollo esto del 'facebook'. Un beso.

MRB ha dit...

Encantada de leerte de nuevo. Muy buen post. Ah!, y gracias por visitarme!
Besos,
Shanty

Javi ha dit...

Buenas Jordi!!

Uno deja de pasarse un tiempo por blogs y al volver se entera que hay una cena bloguer!!!!!

Yo quiero ir!!!!


Pd. Ves si tubieras facebook pues podrías haberme mandado un mensaje informativo jajajajaj

abrazos!

-javi-

atikus ha dit...

Yo estoy en el Feisbuk, lo uso poco no me hace gracia en exceso...pero tampoco lo odio, reconozco que puede ser una manera de controlar a la gente, de hecho internet se vuelve cada día mas una forma de control mas que una manera de liberalizarse, bueno...a medias, por ejemplo esta toda la información que uno recibe aparentemente de forma libre...

por otro lado necesitas un enganche por una multinacional, una dirección, etc, también para ir a EEUU hoy tienes que rellenar la visa `por internet, ...en fin es una arma de doble filo...

saludos

Cathy Pazos ha dit...

la exposición mundial es la que no me gusta, la finalidad del facebook estoy segura no era esa.

Besitos

:D

Amelie ha dit...

Jordi, tienes una invitación en mi blog. Cuando puedas te pasas.

Besos.

Jordicine ha dit...

Gracias a tí por pasarte por aquí, SHANTY. Un beso.

Te apunto, JAVI? Dime algo cuando puedas. Lo del Facebook no me convence. Un abrazo.

Internet nos liberaliza y nos controla a la vez, ATIKUS. Estoy contigo: es una arma de doble filo.

Tienes toda la razón, CATHY PAZOS. Un beso.

OK; Pues me paso ya, AMELIE. Gracias por anticipado. Un beso.

Glennis ha dit...

Nice spider web photo.

Jordicine ha dit...

Thank you, GLENNIS.

troyana ha dit...

Me apunté,tuve algunas discrepancias con algunas amigas sobre:" pón esa foto" o más bien:"quita esa foto" y al final,estoy pero no actualizo,no me ha enganchado,la verdad.Puede hasta que me borre,si es posible..
1 abrazo

Jordicine ha dit...

A mí nunca me ha llamado la atención, TROYANA. un beso.